ไดอารี่ประจำวัน | 18/10/2016

*การศึกษาที่ผมมองเห็น*
– ระบบยัดงาน/การบ้าน : เยอะเกินไป ไม่ค่อยมีประโยชน์ ถ้ายังคงมีการ Copy จากหนังสือและอินเตอร์เน็ต
– ระบบเล่มรายงาน : เปลืองสุดๆ ทำเยอะๆ ส่งเสร็จก็ทิ้ง ไม่มีใครอยากนำไปอ่านซ้ำ เพราะเนื้อหาก็เอามาจากเน็ตและหนังสือทั้งนั้น
– ระบบชีต/ใบงาน : สิ้นเปลือง ไม่ได้นำมาใช้จริงทั้งหมด เสียเวลา ใช้แล้วทิ้ง
– ระบบท่องจำ : สอบเสร็จก็ลืม

สรุป : “เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบ ศึกษาด้วยตนเอง ดีที่สุด” เพราะการเรียนแบบที่ทำงานทำการบ้านส่งเยอะๆ ที่นักเรียนนักศึกษายอมทำ อาจไม่ใช้เพราะต้องการความรู้ แต่เพราะกลัวจะไม่ได้คะแนน หรือไม่ผ่านวิชานั้นๆ ต่างหาก … การยัดซึ่งงานเยอะๆ มีผลเสียมากมายกว่าข้อดีเพียงหนึ่งเดียวที่หลายคนอ้างว่า “ฝึกความอดทน” ผลเสียก็คือ เสียสุขภาพจิต ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานกลุ่ม กดดัน พักผ่อนไม่เพียงพอ ทำให้เขาเหล่านั้นต้่องหาที่ระบายออก เช่นเที่ยวตามสถานบันเทิง หาแฟนหากิ๊กแก้เหงา ความรุนแรง และอื่นๆ ….ระบบเอกสารชีตงาน เชื่อหรอว่าใครจะเก็บไว้ถึงปี….เรียนผ่านไปจบเทอมนั้นไป ก็ทิ้งหมดแล้ว บางทีก็ลืมเรื่องที่เรียนไปเลย….การสอบแข่งขันก็เช่นกัน ใช้วัดความรู้ได้จริงหรอ? หรือผู้เรียนอ่านท่องจำ จนแทบไม่ได้พักผ่อน ก็เพราะกลัวสอบไม่ผ่านต่างหาก …..ถ้าผู้เรียนได้เรียนอย่างมีึความสุข จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ? ได้เรียนในสิ่งที่ตนเองชอบ เน้นๆ วิชา ก่อนสอบก็ไม่ต้องอ่านหนังสือท่องจำ เพราะรู้/เข้าใจ มาจากการเรียนในคาบทั้งเทอม และที่ศึกษาเองมาแล้ว…พอสอบก็ยิ้มเข้าห้องสอบ สบายๆ ไม่เครียด ….คนสอนมีความสุข ผู้เรียนมีึความสุข จบไปทำงานที่ชอบ ….แบบนี้แหละที่ผมอยากเห็น